‍Het was een mooi afscheid, toen zij in 2010 stopte als assistent zwemonderwijzer. Ze kreeg een fijn cadeau: een levenslang abonnement voor het zwembad, De Loete. Daar heeft zij nu al 14 jaar plezier van, want zwemmen doet Coby Snuverink (1945) nog graag. Altijd met haar min of meer vaste groepje: ‘ons babbelclubje’.

Trefkuil
Het was Ton de Vos, de geboren waterrat, die Coby Snuverink de wereld van de zwembaden in heeft getrokken. Coby: ‘Ik bracht onze kinderen naar de zwemlessen bij De Trefkuil. Ton was daar zwemonderwijzer. Op een dag vroeg hij of ik af en toe kon helpen. Dat heb ik gedaan, en ik vond het leuk om te doen, om kinderen te helpen tijdens de zwemlessen.”


De Loete

Jaren later, begin jaren ’90, vroeg Ton of zij ook bij De Loete wilde werken. ‘De Loete was toen nog een gemeentebad, ze hadden een caissière nodig.’ Dat deed ze een paar jaar, kaartjes verkopen. ‘En abonnementen schrijven, samen met Rini de Vos, de vrouw van Ton. 

Ook Coby’s ervaring als zwembad-assistente kwam van pas in De Loete. Zij volgde de opleiding tot (assistent) zwemonderwijzer. ‘Best pittig hoor, je moet van alles weten, over de diverse zwemslagen, drijfvermogen, hoe je kinderen het beste begeleidt bij het zwemmen.’

Clubgevoel

Het waren drukke tijden. Er was ook veel schoolzwemmen, meerdere generaties leerden zwemmen in de Loete. Het werd ook drukker. Er kwamen collega’s bij. En Coby maakte steeds meer uren aan het bad. ‘We wisselden elkaar af, uurtje kassa, uurtje zwembad. De dagen vlogen voorbij.’ Dat waren soms best lange dagen, zeker ’s zomers, met topdrukte op de mooie dagen.‘Zeker, het bad sloot om 20 uur, maar dan gingen wij nog schoonmaken, poetsen. Was je om half tien klaar, en was het bad weer spic en span voor de volgende dag.’ Coby deed het met plezier, samen met de collega’s ‘Je was een team, samen betrokken bij ‘ons’ zwembad.’ Dat clubgevoel mist zij wel. ‘Ik vraag me af of de jongere generaties dat nog wel zo ervaren.’

Leuke dingen

Wat zij ook mist zijn: ‘de leuke dingen, de activiteiten die je had in het zwembad. De spelletjes aan het einde van het seizoen, ook voor de ouderen. Lettervissen in het ondiepe, met een hengel en een magneet. IJzeren letters en daar moest je een woord van maken op de rand. Of balletjes vangen die in het diepe bad ronddreven.’ Alle ballen verzamelen? ‘Ja, zoiets, was gewoon leuk. ’Een jaarlijks hoogtepunt was de Zwem 4 Daagse, destijds door Ton de Vos opgezet. ‘We hadden elk jaar meer deelnemers, honderden. Je hielp met de organisatie, best een klus. Je ging langs de ondernemers in de buurt voor een sponsorbijdrage, of leuke prijzen. En er gebeurde van alles bij het bad. Clowns van de duikplank. Een melkpakken race, spijkerbroek hangen, buikschuiven.’

Coby bladert door haar foto’s. Bijzondere momenten, mooie herinneringen. Maar jaren gaan snel, tijden veranderen. In 2010, na bijna 20 jaar, neemt zij afscheid van haar werk. Maar niet van het zwemmen. Want met het ‘babbelclubje’ gaat zij nog dagelijks te water. Drinken samen koffie, babbelen over van alles, en nog wat, en over vroeger. Natuurlijk, over De Loete.

‍