Als professioneel vak-timmerman met twee rechterhanden en gevoel voor techniek, raakte Ton Faay in 1997 betrokken bij de reddende renovatie(*) van De Loete. Tot de dag van vandaag (2021) zet hij zich in voor het zwembad, als een van de stille krachten van het ‘Loete Elitekorps’. Ofwel de ‘Vrijwillige Klussers Van Het Eerste Uur’.
Ton (1935) houdt het graag bescheiden. Je doet het samen met al die andere vrijwilligers. Zoals Jan Molenaar, hij noemt mij zijn broertje. Ik ben meer zijn hulpje, hij is de chef, haha.  

Restauratie/renovatie

Ton Faaij is ambachtsman. Restauratie/renovatiewerk is zijn passie en dat bracht hem op bijzondere werkplekken. We werkten zeven jaar aan de renovatie van de Sint Jan. Dat was een mooie tijd. Die passie ervaart hij ook bij de vele klussen die in de jaren voorbij kwamen in De Loete. De glijbaan, de duiktoren, het kassagebouw, de kleedkamers, de technische ruimte, de ‘nieuwe’ 2^e-hands ketel, de zelfgebouwde opslag- en werkbunker achter op veld.

Saamhorigheid en voldoening
Als klein zwembad moet je creatief zijn om het hoofd boven water te houden, én daarbij ook leuke dingen te kunnen regelen voor de gasten. Slim inkopen bijvoorbeeld, goede gebruikte spullen in plaats van nieuw. Ton Faaij noemt wat voorbeelden: De duiktoren voor de hoge konden we in Zoetermeer ophalen. Moesten we zelf wel een nieuwe fundering voor maken. De glijbaan is ook zo’n verhaal. Die is op de kop getikt in Roosendaal. Moest daar eerst worden afgebroken, en hier weer opgebouwd.

Nog een voorbeeld: toen de ketel het begaf, kwam er toevallig een gebruikte ketel beschikbaar in Overijssel. Daar ging een zwembad sluiten. Die ketel is opgehaald en hier geïnstalleerd door vrijwilligers van De Loete.
Het is altijd teamwork!, benadrukt Ton. Saamhorigheid is voor hem het ultieme Loete Gevoel: Met z’n allen iets doen voor dat doel, dat geeft voldoening. Als je dan op een drukke dag het zwembad ziet met al die genietende mensen, dan weet je: dáár doen we t voor.

Een welkom geschenk

Ton deed meer bij De Loete, dan alleen klussen. Hij gaf ook jarenlang zwemles aan de leden van Haastrechtse Zwemvereniging De Loete (HZVDL). Dat vond hij heel leuk om te doen, en het werd gewaardeerd. Ook zijn dochter Antoinet en zoon Franc leerden zwemmen in de Loete. Maar de kleinkinderen hebben in Gouda leren zwemmen. Zijn dochter maakte trouwens diverse vrolijke dier-schilderingen rond het pierenbadje bij De Loete.

Het werk van vrijwilligers zoals Ton is belangrijk voor De Loete. In 2005 kreeg hij een koninklijke onderscheiding voor zijn inzet! Omgekeerd is het zwembad ook belangrijk voor hem, dat ondervond Ton toen zijn vrouw Bep (van der Nol) overleed, ook in 2005. Zijn activiteiten bij De Loete waren voor hem in die moeilijke tijd de nodige afleiding, hij hield contact met mensen, dat gaf houvast. Dat heb ik ervaren als een welkom geschenk.

Natuurlijk De Loete? Dat wordt prachtig!

De ombouw naar een natuurgezuiverd zwembad is een enorm project. Ton is er uiteraard bij betrokken, klussend naar vermogen, zoals het in de nieuwe kleur schilderen van de glijbaan (geel)!). Hij ziet het zitten, De Loete nieuwe stijl: Het wordt prachtig. En het is goed om zonder chloor te zwemmen. Zwemmen doet hij zelf niet meer; hij wandelt veel, 100 km per week is geen uitzondering. Still going strong.

Gezocht: technische vrijwilligers

Ton Faay maakt zich zorgen over het vrijwilligers korps. Je hebt gelukkig altijd mensen die graag iets doen voor De Loete. Maar er is wel steeds minder vaktechnische kennis en ervaring. Timmeren, installeren, lassen, dat soort klussen. Wie kan dat straks nog doen?

Wie zich geroepen voelt, mag zich melden! voorzitter@vlisterbaden.nl

‍